Алакөлге табаным алғаш тиді. Себебі жолы жаман дегесін жүрексінгем. Ал, демалысты мұрынның ұшына тақалғанда жоспарлайтын көп қазақтың бірі сияқты әуе не темір жолға билет таппай қалатынмын, деп жазады Диас Нұрақын.
Бұл жолы бала-шағаны алып көлікпен шықтық. Алматыдан Ақшиге дейін 650 шақырым екен. Тоқтап, асықпай тамақ ішіп, күнбағыс алқабында суретке түсіп жүріп 9 сағатта жетіп бардық. Жолдың тек 30-40 шақырымы қалған. Басқа жері тақтайдай тегіс. Бірінші рет барғасын көңіл қайтып қалмасын деп қымбат демалыс орнын таңдадық. Түркияның отельдерінен кем емес.
Бағасы базар жоқ екен. Бір пакетик шайды 1 литр ыстық суға салып бергені үшін 1500 теңге алады. Кока-коланы литрлеп сатпайды екен сұмырайлар. Стақаны мың теңге. Ал 50 грамм сиропқа 1 литр Сарығаш қосып, 4 кубик мұз салып берген маракуя-саракуя деген сусындары 3500 теңге. Сырттан тамақ алып кіруге тиым салған.
Өткенде Алакөлдің шығысындағы базалар өртенді емес пе? Сол кезде кәсіпкерлер мемлекеттен көмек сұрап етегі жасқа толды. Бірақ әлем желідегі жұрт «көк тиын көмек бермеу керек, осы күнге дейін қымбатшылықпен қысып әбден байыды. Енді банкке тыққан ақшаларын шығарып, өздері өртенген қонақүйлерін қалпына келтірсін», деп жазған еді. Халықтың пікірі дұрыс па деп қалдым,
дейді автор өз жазбасында.
