Белгілі саясаткер Досым Сатпаев Қырғызстан президенті Садыр Жапаровтың әдеттен тыс қадамына қатысты пікір білдірді. Ол Қырғызстанның бүкіл бұрынғы президенттерінің басын қосқан еді.
Өзінің фейсбуктегі парақшасында ол былай деп жазды:
Жапаровтың айтқаны
«…Садыр Жапаров тоқтар емес. Ол бір-біріне әлі де талай өкпе-наздары бар Қырғызстанның бұрынғы президенттерін бір дастархан басына жинады. Олар – Асқар Ақаев, Құрманбек Бакиев, Роза Отунбаева, Алмазбек Атамбаев және Сооронбай Жээнбеков.
«Егер біз егемендігімізді, тәуелсіздігімізді нығайтып, даму үшін бүкіл мүмкіндігі бар Қырғызстанды дамытамыз десек, өткенді, өкпе-ренішті, арыз-шағымды біржолата ұмытайық. Барша қырғызстандықтар, бірігіңіздер!
Тәуелсіздігімізді жарияласақ та, дамуымыз неге бәсеңдеп барады? Мұндай сұрақтар бірінен соң бірі туындайды… Еліміз солтүстік-оңтүстікке, жеті облысқа бөлініп, әрқайсысы өз қамын жеп отырғанмен қоймай, өкінішке орай, қазір қырғыз халқы әр президентті жақтап, сол арқылы тағы да жетіге бөлініп жатыр. Алайда, Қырғызстанның болашағы біз үшін маңызды болса, онда біз «Ақаевшы», «Бакиевші», «Атамбаевшы», «Отунбаевашы», «Жээнбековшы» және т.б. ұғымдарды жоюымыз керек. Біз баршаның басын біріктіре отырып, халықтың болашағын ойлауымыз керек. Бастапқыда халық сайлап, соңы қайғылы аяқталған барлық президентті жинасақ, бәлкім, бір жұдырықтай жұмылған біртұтас ел болармыз деген ой мені көптен бері мазалап жүр еді», — деп жазды Жапаров (kloop.kg мәліметі бойынша).
Тунистік нұсқа
Бір қарағанда 2013 жылғы Тунисті еске түсіреді. Онда өздерінің саяси реніштері мен түсініспеушіліктерін ысырып қойып, ел мүддесі үшін бірігуге бел буған түрлі саяси күштерден тұратын «Тунистегі ұлттық диалог квартеті» құрылған болатын.
Кейін бұл саяси квартет Бейбітшілік саласындағы Нобель сыйлығымен марапатталды.
Тоқырау – тұрақтылықтың иллюзиясы
Әрине, Қырғызстан жайлы айтатын болсақ, басты ерекшелік – Садыр Жапаров билікті экс-президенттермен бөліскелі жатқан жоқ. Дегенмен ол халықты өзі кететін күнге дайындап қойғысы келеді, және әр түрлі саяси күштер арасында өз мүддесін ел мүддесінен жоғары қоймайтыны жайлы азаматтық келісім болса екен дейді.
Мұның бәрі немен аяқталатынын айту қиын, бірақ бұл посткеңестік кеңістіктегі мұндай алғашқы саяси прецеденттердің бірі. Бәлкім, бұл 2005 жылдан бері билікті жиі ауыстырып, түрлі саяси үлгілерді қолданып келе жатқан Қырғызстанның бұл елдегі саяси мәдениет деңгейін көршілес авторитарлық елдерге қарағанда әлдеқайда жоғары көтергенінің белгісі болса керек. Себебі ол елдерде тоқырауды тұрақтылық етіп көрсетіп, ал билікке таласты тіпті бір ойынға айналдырып жіберген».
