«Аграрлық ғылым жаңа министрлікке неге өтпеді», деген сауал тастады ол мәжіліс отырысында.
Рас-ау, сөзінің жаны бар. Аграрлық ғылымның бірнеше зерттеу институттары қазір базалық қаржыландырудан шеттетіліп қалды.
Заңда жоқ нәрсе қаулыда тұр, мұны қалай түсінуге болады?
Депутат Дайрабаев былай дейді:
«Ғылым туралы» Заңнын 27-ші бабына сәйкес, аграрлық ғылыми зерттеу институттары мемлекеттік тапсырыс алу үшін конкурсқа қатысуы керек. Кәдімгі тендер ойнатқандай. Дәл қазір азық-түлік қауіпсіздігін күшейтетін заманда ғылыми мекемелер бір-бірімен жарысатыны қалай? Ғылым ойын емес!
Тағы айта кететін жайт, көп ретте сол конкурста мақаласын шетелдік басылымда шығарып қойған пысықтар ұтады. Ал талай жыл зерттеу жасап, оны толық кітап қып шығарған тәжрибелі ғалымдардың еңбегі зая кетеді. Осылай саны бар, сапасы жоқ тақырыптарға қаражат бөлінеді.
Сосын, Ұлттық ғылыми кеңес құрамында соңғы жылдары ғылымнан хабары аз, салаға қатысы жоқ азаматтар отыр. Нәтижесінде мемлекетке маңызды, халыққа пайдасы тиетін ғылыми тақырыптар шетте қалып жатады. Бұл шындық! Ұлттық ғылыми кеңес мүшелерінің сапасын жақсартып, санын ықшамдау керек.
Әлемдік тәжірибеде әр мекеме тек өз жұмысымен айналысады. Осыны ұмытпауымыз керек. Бұрын ғалым дәрежесіне үміткерлер, өз диссертацияларын институттардын қабырғасында, яғни университеттерден тыс жерде қорғайтын. Жалпы, ғылыми мекемелерді әрі-бері қозғап, көрпені жан-жаққа тартуды доғарған жөн. Реформа деп жүргенде ғалымдардың саны 3000-нан 2000-ға кеміді, орта жасы 60-тан асты. Жас ғалымдар жоқтың қасы, бар болса да дайындықтары көңіл көншітпейді.
Ең басты мәселе – ғылыми институттарды молынан қаржыландыру. Механизация, экономика, қой шаруашылығы институттары ақша іздеп тентіреп жүр. Жоғарыдағы мәселелерді кім және қай кезде шешеді,
деді Дайрабаев өз сауалында.
