Байқайсыз ба? Барған сайын ойымыз тарылып барады. Бүгінді ғана ойлаймыз.
Қарынның я қалтаның топайғанымен ғана өлшейміз. Тар ойлансақ, ертеңді көрмейміз. Асығамыз. Артық уәде береміз. Тез табыстың тұтқыны боламыз.
Тар ой пара алдырады. Тойымсыз етеді. Тар ой өтірік айтқызады. Қалауды қоздырады. Опық жегізеді.
Бір күндік іс қызық келеді. Тартымды болады. Соданда сұранысқа ие болады.
Ертең үшін еңбектену ауыр іс. Іш пыстырады. Қызық емес. Содан да сұраныста емес.
Болашақ өмір сапасы – бүгінгі ой сапасынан. Ал кең ойлансақ, алысқа барамыз. Ұзаққа қарасақ, тұзаққа түспейміз.
Болашақты барлап барып бүгінмен әрекет етсек – өкінбейміз.
Оқу бұйырған педагогика ғылым да, менеджмент те осыны дәріптеді.
Бір емес, бірнеше ұрпақ үшін ойлануға шақырды. Ертең жеміс беретін тал егуді үйретті.
Біз бүгін саясында жатқан талай тал кеше кең ойлаған ұрпақпен егілді. Қызығын өзің көрмейтінін біле тұра, іс істеу – көргендік. Ал бізден кейінгі ұрпаққа не көлеңке болмақ?
«Көп айтса көнді, жұрт айтса болды»,-деуші еді ғой Абай.
Қазір көбіміз біреудің әдейілеп, шаблондап қойған, тар әрі мән-мағынасыз нәрселерді сүйіп талқылағыш боп кеткен секілдіміз. Арабқұл, қазаққұл, Ыбырай-сұмырай деген секілді қыршыңқы, қисық, қате сөздерді көтеріп әкетіп, қотарып сіміргіш болып барамыз-ау…
Ұлты, қазақты, мемлекетті ойлаймын деп өзімізге де өзгеге де өтірік айтпай, таза ойланып,(идеямызға) шын илана алсақ екен.
Ой ойласаң, кең ойла, алды, артын тең ойла!
Пікір авторы: Ескендір Бестай.
